Online Nederlandse les - Zoom - Teams - Skype - Online Dutch - Learn Dutch online - Online Nederlandse les op maat - Nederlandse lessen online - Online Nederlandse les voor volwassenen - Online Nederlandse les voor kinderen

Een unieke schrijfwedstrijd voor kinderen in het buitenland

 

Tijdens de Kinderboekenweek werken we bij Meester Max aan creativiteit en schrijfplezier. Het docententeam van Meester Max houdt van educatieve en unieke acties voor de leerlingen van verspreid over de hele wereld. Je zou Meester Max een heuse Wereldschool kunnen noemen. Onze leerlingen wonen verspreid over de verschillende werelddelen en de docenten maken als het ware een wereldreis wanneer ze van leerling tot leerling 'surfen'. 

 

Schrijven werd niet door iedere leerling even leuk gevonden. Vandaar dat er achter de schermen een slim plan is ontwikkeld. We weten hoe leuk het is om post te ontvangen wanneer je in het buitenland woont. Ook hebben we gemerkt binnen ons team dat we wedstrijdjes en competities erg leuk vinden. 1 + 1 = 2! We organiseren ieder jaar een verhalenwedstrijd voor alle leerlingen die online les hebben via Meester Max.

 

Voor de drie winnaars hadden we een leuke verrassing: zij ontvingen een Bol.com-cadeaubon waarmee ze een nieuw boek mogen uitzoeken. Misschien is het boek dat ze kiezen wel hun nieuwe lievelingsboek! Dan zorgt deze wedstrijd niet alleen voor meer schrijfplezier, maar ook voor meer leesplezier. 

Wat zeggen onze online docenten? 

Kitty

Nederland

Dit jaar heb ik de leiding genomen bij het organiseren van de schrijfwedstrijd. We hebben Rosella, een van onze oud-docenten, gevraagd om te jureren. Zij houdt enorm van lezen en literatuur en was dus de ideale kandidaat. Ik vind het heel fijn dat ze zo uitgebreid heeft gereageerd op de geschreven verhalen. 

 

Sanne

Frankrijk

Dit jaar heeft een van mijn leerlingen gewonnen. Hoe leuk is dat! Het is echt ontzettend leuk om te zien hoe enthousiast sommige leerlingen raken van zo'n initiatief. Terwijl schrijven vaak als lastig en saai wordt gevonden, kan ik daar tijdens de kinderboekenweek schrijfwedstrijd helemaal niets van merken! 

 

We zullen ieder jaar de winnende verhalen online delen met het grote publiek. Hierdoor worden de winnaars nog eens extra in het zonnetje gezet. Ieder jaar zijn er meerdere leerlingen een waardebon van bol.com ontvangen. Ze kunnen hiermee een boek naar keuze uitkiezen. Niet alleen de winnaar krijgt een prijs. We belonen ook inzet, creativiteit en vooruitgang. 
 

Wil je dat jouw zoon of dochter
ook met plezier gaat schrijven? 


Je kunt altijd vrijblijvend een gratis proefles aanvragen. Je hoeft je bij ons niet meteen voor een heel schooljaar vast te leggen. Je kunt eerst eens beginnen met 12 of 24 lessen van 45 minuten bijvoorbeeld. Waar wacht je nog op? 

De verhalen van 2024


We zijn hartstikke trots op alle deelnemers, die stuk voor stuk enorm hun best hebben gedaan. De ene leerling is al verder met het leren van Nederlands dan de ander, maar juist doordat de creativiteit van het verhaal de belangrijkste graadmeter was, had iedereen, ongeacht niveau, een kans om mee te dingen naar de prijzen. Maar liefst 31 leerlingen namen de uitdaging aan en werkten samen met hun meester of juf aan de meest uiteenlopende verhalen. Van grappige, zielige, herkenbare en luchtige verhalen tot bloederige thrillers, spannende avonturen en hartverwarmende feelgood-verhalen – de leerlingen lieten zien hoe creatief en origineel zij zijn, én wat ze opgestoken hebben van de schrijflessen die zij met hun docent hebben gedaan. Het eindresultaat was een prachtige verzameling verhalen waar we met alle leerlingen en collega’s ontzettend trots op mogen zijn.

 

De derde prijs was voor Lisa, die Nederlandse les in Engeland krijgt van juf Kitty. Ze wist de jury te raken met haar meeslepende verhaal over een jonge soldaat die met een gevaarlijk, haast onmogelijk plan probeert zijn vriend te redden van een zekere dood. Tijdens het lezen kan je de kruitdampen bijna ruiken! 

 

Fiona krijgt online Nederlandse les in China van juf Hetty. Ze eindigde op de tweede plek met haar bloedstollende verhaal over een tiener die zijn huis transformeert in een griezelig spookhuis. Als de ouders van de hoofdpersoon thuiskomen en de emmers varkensbloed tevoorschijn komen, durf je bijna niet verder te lezen! Gelukkig had onze jury een sterke maag, waardoor dit verhaal hoog eindigde.

Dewi's winnende verhaal - 2024

 

De hoofdprijs ging dit jaar naar Dewi. Ze heeft online Nederlandse lessen in Zambia van juf Sanne. Me maakte indruk met haar ontroerende verhaal over Dirk, een jongen met een bijzondere droom: hij wil naar de maan reizen. Dewi wist in haar verhaal niet alleen de emoties van Dirk, maar ook zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen op knappe wijze over te brengen. Hieronder vind je haar winnende verhaal: 

 

Hallo, ik ben Dirk. Ik woon samen met mijn oma en moeder op de noordpool. Al sinds ik jong was, was het mijn droom om naar de maan te gaan. Alleen zijn er twee problemen. Een, mijn moeder vindt dat deze droom onmogelijk is. Twee, helaas ben ik nooit naar school geweest, dus ben ik te dom om naar de maan te gaan. Maar daar maak ik me geen zorgen om, omdat mijn goede vriend Bob hartstikke slim is. Bob zal me zeker helpen om naar de maan te gaan. Maar dat zorgt voor het derde probleem: Bob woont in een ananas diep in de zee. Dus heb ik besloten om een brief te schrijven, ik kraste zo snel mogelijk een uitleg op het papier. Daarna pakte ik een oude wijnfles uit de prullenbak en stopte de brief erin. “Zo, die zit” Snel, voordat mijn moeder erachter kwam, rende ik naar buiten om net op tijd de postbode tegen te komen. Ik zei tegen de beer, “Zorg ervoor dat deze brief naar meneer Kwal komt en zeg tegen hem dat deze bij de Bananenstraat 14 afgeleverd moet worden.” Dus wachtte ik, een dag werd een week, een week werd een maand en eindelijk kwam het antwoord. Snel las ik de brief die netjes was teruggekomen in de fles. "Wat!" Hoezo kan Bob pas over twee weken komen!”  Blijkbaar hoorde mijn moeder dit vanuit de keuken en ze zei, “Nou Dirk, ik zei het toch, deze droom is onmogelijk, zelfs met een slimme vriend.” Woedend scheurde ik de brief in miljoenen kleine stukjes. Ik dacht bij mezelf: met of zonder Bob, ik zal naar de maan gaan! Dus de volgende dag begon ik met klussen. De ideeën schoten me allemaal tegelijk binnen. Grote springschoenen? Een giga katapult? Nee, een raket met mentos en cola als motor! Een geweldig idee, nu komt de volgende vraag: hoe ga ik deze raket bouwen zonder dat mama erachter komt. Ik zat uren te denken, totdat ik het wist. De oude schuilplaats die we vroeger gebruikten voor sneeuwballengevechten!  Ik rende zo snel als ik kon naar de schuilplaats, nou ik probeerde te rennen, het was meer een waggel. Ik hing de tekening op de houten muur met een ijspegel. Snel waggelde ik weer naar huis om de spullen te halen. Zo stil mogelijk opende ik de koelkast en haalde er drie 1 liter cola flessen uit. Ik moest mezelf inhouden om de cola niet gelijk op te drinken. Toen haalde ik vijf pakken mentos uit de voorraadkast en een hoop karton uit de prullenbak. Op de puntjes van mijn flippers, glibberde ik het huis uit, terug naar de schuilplaats. De volgende paar dagen zaten ze vol met zweet, fouten en een kreunend brein. Na drie dagen was het eindelijk zover, ik had een groot raket-achtige vorm van karton gemaakt en drie cola flessen op zijn kop aan de zijkant gelijmt. Ik zette mijn handen op mijn heupen en bewonderde mijn werk, niet slecht, al zeg ik het zelf. De volgende dag pakte ik mijn helm en wat eten voor onder weg, “Dit word een legendarische dag!” Zei ik terwijl ik in de spiegel keek. Mama keek de hoek van mijn kamer om en zei, “Wat? Hoezo word dit een legendarische dag? Zeg me niet dat je vandaag probeert om naar de maan te gaan.” Ze keek mij heel streng aan. “Sorry Mam!” Schreeuwde ik terwijl ik langs haar heen de deur uit glipte. Ik was al onderweg naar de schuilplaats. Heel langzaam tilde ik de raket uit de schuilplaats, ik was heel voorzichtig. Toen zag ik iets verbazend, mama was naar mij toe aan het rennen.  Snel klom ik in het autostoeltje dat ik gisterenavond aan de raket had gelijmd. Ik pakte de mentos en stopte ze in de gaatjes aan de bovenkant van de cola,(voor de mensen die het niet weten, die had ik ook gisteren gemaakt.)en stopte papieren propjes in die gaten. Toen draaide ik snel de dopjes van de flessen open met een touwtje. Dat vond ik heel slim van mezelf. En toen begon het. De raket schoot met volle vaart de lucht in. De wind vloog in mijn oren, de wolken kwamen dichter en dichter bij. Toen, ineens, klonk er een harde klap, er was zomaar een hard, raar ding in de lucht gekomen. Ik viel sneller en sneller. Die stomme, metalen vogel had mij zo net uit de lucht geslagen.  Ik was zo boos dat ik niet wist dat ik meters van de grond af was. Met een gigantische klap viel in de sneeuw, het gat dat ik maakte was wel een meter diep. Mama kwam snel naar mij toe rennen, “Ik zei het toch.” Geïrriteerd klom ik met moeite uit het gat. Boos waggelde ik naar huis. Ik kruiste mijn armen toen ik bij het haardvuur zat. Ik wou voor twee weken mijn bed niet uit komen. Toen, op een dag, ging de deurbel. Eerst negeerde ik het, maar toen besefte ik mij dat mijn moeder niet thuis was, dus moest ik zelf gaan. Ik slofte de trap af en deed langzaam de deur open. Ineens was ik niet meer moe, het was Bob! “Bob!” Schreeuwde ik. Met al mijn kracht omhelsde ik hem, “Jij gaat mijn leven redden!” “Zo,” zei Bob, “Zullen we aan de slag?” Zonder dat mama het wist, werkten we aan een raar bouwsel dat Bob had ontworpen. Nou eigenlijk Bob werkte aan het bouwsel, ik gaf hem alleen het gereedschap aan. En eindelijk was het af, het was een groot metalen ding met een oranje buitenkant. Bob zei dat het een mega broodrooster was, maar ik wist natuurlijk niet wat dat was. En eindelijk arriveerde de dag. Ik pakte een rugzak en pakte mijn spullen: eten, kleren en de vlag van Antarctica. Ik wou net vertrekken toen mama ineens voor mij stond, “Denk nou niet dat je hiermee wegkomt! Jij gaat niet weg.” “Sorry mam!” Zei ik en rende weg. “Snel Bob! Rennen!” Bob kon dat natuurlijk niet want hij was een haai maar deed er nu niet toe. Snel sprongen we in de stoelen die aan de springveren vastgemaakt waren. Bob drukte op een knop en de spanning in de springveren werd losgelaten. Met gigantische snelheid schoten wij de lucht in. Het voelde magisch. Vandaag was de dag. Terwijl de maan dichterbij kwam, leek mijn droom minder onmogelijk. Ik keek naar de zijkant en zag Bob met een grote glimlach op zijn gezicht. Zijn scherpe tanden fonkelde in het zonlicht. Zijn staart wapperde in de wind en al de water druppeltjes gleden langs zijn finnen zij lijf af. Ik richtte mijn blik weer op de maan en maakte me klaar voor de landing. Mijn flippers waren zo dichtbij de grond. Nog een laatste duw en daar stond ik dan, op de maan. Mijn hart maakte grote sprongen en een geweldig gevoel stoomde door mijn lijf heen. Wij hadden het gedaan, wij waren op de maan! Ik hield bobs vin vast en we maakte een paar grote sprongen. Toen pakte ik de vlag en plantte hem in de hard oppervlakte van de maan. Zie je nou mam, ik wist dat deze droom niet onmogelijk was. Eindelijk had ik gelijk en kon ik zeggen: Ik zei het toch!

 

In 2024 was de tweede plek was voor Fiona, die de jury wist te imponeren met haar spannende verhaal over een tiener die zijn huis omtovert tot een griezelig en bloederig spookhuis. Lisa pakte de derde plek met een meeslepend verhaal over een jonge soldaat die zijn vriend probeert te redden door een gevaarlijk plan uit te voeren.

 

Doe jij volgend jaar ook mee? Het winnende verhaal zal ook weer op onze website worden gedeeld!

Dinands winnende verhaal - 2023

 

In Oeffelt woont Frans samen met zijn vrouw Bertie. Eigenlijk was het een heel gewone zaterdag in 1984. Er was een spannende tenniswedstrijd op tv. Omdat Bertie geconcentreerd zat te kijken, zag Frans zijn kans schoon en vertrok naar zijn favoriete plek in het huis: het laboratorium in de kelder. Hij loopt naar beneden naar zijn laboratorium. Hij doet de grimmige deur open en loopt naar binnen. In de hoek op een oude houten tafel staat een microscoop en in een kastje tegen de muur staan veel vloeistofjes met allerlei kleuren. Op de kapstok hangt zijn witte jas. In de kamer is er maar een klein gedimd en knipperend lampje. Frans doet zijn witte jas aan, hij pakt een van de vloeistofjes uit de kast. Daarna plukt hij een haartje uit zijn haar. Frans doet de haar in een leeg flesje. Voordat, hij het vloeistofje er bij doet kijkt hij er nog goed naar, het sapje is paars en bubbelt enorm. En dan doet hij het paarse sapje bij de haar. 

 

Er is een luide knal die door het hele huis te horen is. Berti zit de tenniswedstrijd te kijken en hoort ineens een harde knal “boemmmmmmm”. Ze denkt gelijk: “Waar is Frans mee bezig, wat heeft hij nou weer gedaan?” Berti staat op en rent snel richting de kelder. In de tussentijd bij Frans is de hele kamer paarse en zijn haar staat recht overeind. Hij hoort Berti aan komen rennen. Hij denkt snel na en pakt de sleutel van zijn laboratorium en doet de deur op slot. Dan pakt hij een bezem en veegt alle rommel onder de tafel. Berti staat inmiddels voor de deur van het laboratorium. Ze bonkt op de deur en schreeuwt: "Frans, wat ben jij nou aan het doen!?" "Gaat het goed?!" Frans schreeuwt terug: “Ja, alles oke hier binnen!” Berti probeert de deur te openen maar die heeft Frans eerder op slot gedaan. “Waarom zit deze deur op slot?" vraagt Berti. Frans zegt: “Maakt niet uit, maak je maar geen zorgen, ik ben oké." Berti zegt: “Frans, doe niet zo gek, maak die deur nou open en laat mij je helpen!” "Ga maar lekker terug naar de woonkamer en ga die tenniswedstrijd kijken.” zegt Frans. Berti heeft er een hard hoofd in en gaat met veel tegenzin terug naar de woonkamer om de tenniswedstrijd te kijken. Frans maakt snel het laboratorium schoon en hangt zijn witte jas weer terug op de kapstok. In de tussentijd heeft Berti boerenkool gemaakt voor avondeten. Berti roept naar beneden: “Het eten is klaar!” Frans komt snel naar boven gelopen. En gaat aan tafel zitten. Berti draait zich om en ziet dat Frans helemaal paars is. Berti schrikt zich een hoedje. Ze vraagt aan Frans: “Wat is er gebeurd? Je bent helemaal paars.” Frans rent snel naar de spiegel en ziet dat hij helemaal onder zit. Hij loopt terug naar de tafel en zegt: “Ja, ik probeerde een van mijn haren met een paarse vloeistof te mengen en te zien wat er zou gebeuren. Berti zegt: "Nou, de volgende keer moet je echt beter oppassen." “Ja Ja!” zegt Frans geïrriteerd, maar hij was met zijn hoofd al bij zijn volgende experiment.

Ja, ik wil vrijblijvend een gratis proefles aanvragen!

E-mailadres *
Naam *
Voor wie zijn de Nederlandse lessen? *